عـصــر جـنــوب| asrejonoob.ir: مسعود گنجی: دولت ها چه چپ‌گرا باشند؛ چه راست‌گرا، آنچه می‌تواند آنها را در توسعه‌گرایی متوازن تمایز دهد؛ سیاستگذاری اجتماعی است.

همانطور که می دانیم برنامه‌محوری، چندبعدی، بلندمدت و روبه‌جلو بودن از ویژگی های اصلی توسعه است که بدون یک سیاستگذاری اجتماعی- بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت- حساب شده میسر نخواهد بود؛ از بهداشت، آموزش، مسکن، اشتغال گرفته تا آزادی، انسجام، مشارکت، اعتماد، و … .
نمونه‌های مناسب سیاستگذاری اجتماعی برای توسعه را در کشورهای ژاپن، آلمان، فرانسه و … درگیر در جنگ‌های جهانی تا سوئد، سوئیس، نروژ و از سوی دیگر کره جنوبی، ترکیه مشاتده می‌کنیم و بی راه نیست اگر امارات و قطر(البته با درنظرگرفتن برخی نواقص) را که با فاصله زیاد از ما حرکت می‌کردند را نیز در زمره آنها به شمار آوریم. کشورهایی که خود را از خاکستر جنگ‌های جهانی و معاهدات سخت‌گیرانه بعد از آن بلند کردند و برخی نیز روزی کشور ما را در پیش روی خود داشتند.
متاسفانه ما نتوانستیم با سیاستگذاری اجتماعی خود را در کورس توسعه نگه‌داریم که اگر اینطور بود مدیریت بحران بازوی اصلی مدیریت در کشور نمی‌شد.
در همین نزدیکی چه با واسطه رسانه های گروهی و چه مستقیم، مناطقی که خود به یاد می‌آوریم و فارغ از ایام چه زمستان، تابستان، پائیز و بهار آنچه رخ می‌دهد تبدیل به بحران- خاک، باد، گرما، سرما، باران، برف، زلزله و …- می‌شود.
این نتیجه بی‌سیاستگذاری اجتماعی است که وقتی مدیران کلان کشور آن را زمین می‌گذارند باید مدیریت بحران آنهم با کیفیت پایین به مانند سایر مدیریت‌ها در کشور را بردارند و به پیشواز بحران‌های احتمالی پیش رو بروند که یکی پس از دیگری به اقتضای زمان و مکان روی خواهند داد. از همین‌ روست؛ چندیست شاهدیم که دست راست مدیران ارشد کشور در هر سطحی مدیران بحران قرار دارند تا دست و پا شکسته بعد از وقوع حادثه علاجی نامیمون درپیش گیرند.

این نوع مدیریتی است که یکی از شاخص های اصلی سرمایه‌ اجتماعی یعنی اعتماد را نیز خدشه‌دار کرده است. این را در حادثه زلزله غرب کشور در شخصا عمل کردن مردم به کمک‌رسانی به هم‌میهنان‌شان و همچنین اخیرا در سیلاب شمال غرب خوزستان در پس‌زدن مدیران ارشد دولتی در مبارزه با سیلاب به وضوح مشاهده کردیم.

این نوع مدیریت در کشور نشان از حال ناخوش سیاستگذاری اجتماعی دارد که باید فکری به حال آن کرد.